Con Dao slot
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
02 Februari 2017 | Vietnam, Côn Sơn
Het weekje Con Dao is zonder noemenswaardige incidenten alweer voorbij. Strandwandelingen, scooterritjes langs de kustweg of bezoeken aan tempels leveren, hoe heerlijk ook, niet direct boeiende verhalen op..
Kleine anekdote ; Paul de Vlieger heeft twee weken geleden een stukje geschreven in het Leidsch Dagblad over het souveniertje dat Teun jaren geleden uit Bali meenam in zijn neus. We ontmoetten hier een ouder stel uit Leiderdorp. Op zich al een toevalligheid want op dit eiland is maar een handvol toeristen te vinden. Bij het uitwisselen van reisverhalen vertelden zij dat ze in het Leidsch Dagblad een heel eng verhaal hadden gelezen over een jongen met een bloedzuiger in zijn neus..... Toen wij vertelden dat dit over onze Teun ging konden ze het nauwelijks geloven en kregen kregen het verhaal dus uit de eerste hand bevestigd. Wat een toeval!
Bij gebrek aan nieuwe vergelijkbare sensationele verhalen kan ik het natuurlijk over twee met elkaar verbonden onderwerpen hebben die ook in menig verzorgingshuis tot de belangrijkste gespreksonderwerpen behoren; de stoelgang en het eten. Met betrekking tot het eerste kan ik de thuisblijvers geruststellen. Ondanks de lokale spijsen is daar niets mis mee.
Waar ook niks mis mee is is het eten hier. Als we niet een omeletje eten als ontbijt dan slurpen we in een lokaal tentje een noedelsoepje met rundvlees (pho bo) en de nodige pepertjes naar binnen. Lekker pittig op je nuchtere maag. En elke dag tussendoor wel een vietnameze ijskoffie met melk. Zelfs Yvonne, geen koffiedrinker, is hier aan verslingerd. De lunch slaan we meestal over wat een gunstig effect heeft op ons gewicht. Een van de favoriete gerechten voor het dineris de hotpot die we al in heel wat smaken en vormen hebben verorberd. Met vlees (rundvlees, varkensvlees, kip) met groente (vietnameze spinazie, kool, ui) met vis (inktvis, garnalen, krab, kreeft, visballetjes). Allemaal in het op tafel kokende soepje wat alleen maar lekkerder wordt. Wat pepertjes erbij en wat limoentjes naar smaak. Noedels toevoegen en hengelen maar met je stokjes en daarna soep als toetje..
Over eten gesproken.
Vietnamezen doen gedurende de dag twee dingen. Liggen in een hangmat (m) of eten (m/v). Men eet hier ook drie keer per dag maar het ontbijt is van 6 tot 11, de lunch van 12 tot 16 uur en het diner van 17 tot 21 uur. Op elk moment van de dag zie je ze eten. En op een enkele uitzondering na kunnen ze door een lampeglas. Als er een flinke wind opsteekt waait de helft van de vietnamezen de zee in.
Ik ga in Nederland het noedeldieet invoeren. Ik voel een nieuwe Sonja Bakker aankomen.
Morgenvroeg naar Ho Chi Min stad, nog 2 dagen...
Kleine anekdote ; Paul de Vlieger heeft twee weken geleden een stukje geschreven in het Leidsch Dagblad over het souveniertje dat Teun jaren geleden uit Bali meenam in zijn neus. We ontmoetten hier een ouder stel uit Leiderdorp. Op zich al een toevalligheid want op dit eiland is maar een handvol toeristen te vinden. Bij het uitwisselen van reisverhalen vertelden zij dat ze in het Leidsch Dagblad een heel eng verhaal hadden gelezen over een jongen met een bloedzuiger in zijn neus..... Toen wij vertelden dat dit over onze Teun ging konden ze het nauwelijks geloven en kregen kregen het verhaal dus uit de eerste hand bevestigd. Wat een toeval!
Bij gebrek aan nieuwe vergelijkbare sensationele verhalen kan ik het natuurlijk over twee met elkaar verbonden onderwerpen hebben die ook in menig verzorgingshuis tot de belangrijkste gespreksonderwerpen behoren; de stoelgang en het eten. Met betrekking tot het eerste kan ik de thuisblijvers geruststellen. Ondanks de lokale spijsen is daar niets mis mee.
Waar ook niks mis mee is is het eten hier. Als we niet een omeletje eten als ontbijt dan slurpen we in een lokaal tentje een noedelsoepje met rundvlees (pho bo) en de nodige pepertjes naar binnen. Lekker pittig op je nuchtere maag. En elke dag tussendoor wel een vietnameze ijskoffie met melk. Zelfs Yvonne, geen koffiedrinker, is hier aan verslingerd. De lunch slaan we meestal over wat een gunstig effect heeft op ons gewicht. Een van de favoriete gerechten voor het dineris de hotpot die we al in heel wat smaken en vormen hebben verorberd. Met vlees (rundvlees, varkensvlees, kip) met groente (vietnameze spinazie, kool, ui) met vis (inktvis, garnalen, krab, kreeft, visballetjes). Allemaal in het op tafel kokende soepje wat alleen maar lekkerder wordt. Wat pepertjes erbij en wat limoentjes naar smaak. Noedels toevoegen en hengelen maar met je stokjes en daarna soep als toetje..
Over eten gesproken.
Vietnamezen doen gedurende de dag twee dingen. Liggen in een hangmat (m) of eten (m/v). Men eet hier ook drie keer per dag maar het ontbijt is van 6 tot 11, de lunch van 12 tot 16 uur en het diner van 17 tot 21 uur. Op elk moment van de dag zie je ze eten. En op een enkele uitzondering na kunnen ze door een lampeglas. Als er een flinke wind opsteekt waait de helft van de vietnamezen de zee in.
Ik ga in Nederland het noedeldieet invoeren. Ik voel een nieuwe Sonja Bakker aankomen.
Morgenvroeg naar Ho Chi Min stad, nog 2 dagen...
-
02 Februari 2017 - 17:21
Lisette:
Klinkt heerlijk allemaal! Behalve die bloedzuiger uit Teun zijn neus dan.
Geniet nog even daar van het eten, de zon, de natuur en natuurlijk van elkaar!! -
03 Februari 2017 - 08:24
Caroline:
Prangende vraag: kan je daar ook Vietnamese loempia's krijgen? En wat een schattige eekhoorn! Ik voel mij heel Sjakie en de chocoladefabriekachtig hebberig worden. Houden ze in Vietnam eigenlijk knaag-huisdieren? Or the odd pet bat?
-
05 Februari 2017 - 08:44
Bart En Yvonne :
Hoi Caroline,
Vietnameze loempias heb je hier zeker! Je hebt ze in principe in twee soorten; de deepfried springrolls zoals wij die in Nederland kennen, maar erg lekker zijn ook de verse springrolls die we oa in een restaurant zelf leerden maken. Je neemt een dun rond rijstpapier, 80 % rijstmeel en 20% tapioca voor de elasticiteit. Je doet er wat verse groente in, wat dunne noedels en bijv op een tipan gebakken dunne rundvleesreepjes met knoflook en pepertjes. Dat geheel rol je op als een flink sigaret en doop je in de zoute sojasaus en of hete chilisaus.
De vulling kan varieren van garnalen tot iets vegatarisch met paddestoelen
De Vietnamen houden wel huisdieren die ze op het eerste oog niet opeten. Veel huizen en hutjes hebben 1 of meerdere kooien met zangvogeltjes erin bij de voordeur hangen. Vrolijke fluiters!
Honden scharrelen meestal zelf rond, maar een paar keer een rashond aan de riem gezien, een enkele wilde kat en we zageen een aap met een ijzeren ring om zijn nek in het bos die hij duidelijk niet ter versiering had omgedaan. In Ho chi min stad zagen we bij een busstation wel de nodige ratten, maar dat telden we wel als knaagdier maar niet als huisdier.
Verder lijkt Vietnam konijnvrij (overigens geen knaagdier maar een haasachtige) dus aan werk heeft yvonne niet veel gedacht..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
